Alejandro Montero, General Güemes’te annesinin evini yeniden dekore etmeyi hayal ediyordu ve en büyük hedefi mimar olarak mezun olmak ve çabası, inancı ve desteğiyle kendi dönüşümünü gerçekleştirdikten sonra ailesinin ilk üniversite öğrencisi olmaktı. arasında Ulusal San Martin Üniversitesi (Unsam) “şehirli ailesi” olarak tanımladığı ve Arjantinli Öğrenciler için Destek Programı (Progresar) Milli Eğitim Bakanlığı.
Salta’lı bu genç adam diplomasını projesini savunarak aldı. “Habitat ve Alışkanlık” kişinin yaşadığı mekanın insanlarda alışkanlıkları, davranışları ve adetleri geliştirdiğini belirtir.
Salta Capital’den yaklaşık 57 kilometre uzaklıktaki memleketi General Güemes’te annesi ve kardeşleri için yeni yeri böyle düşünüyor.
“Ben sadece üniversitede mesela kütüphanenin nasıl bir şey olduğunu öğrendim ve büyüdüğüm habitatta okuma alışkanlığı olmadığı için uyum sağlamak benim için zor oldu. Oradan düşünme fikri ve düşünme fikri geldi. insanların alışkanlıklarına uyum sağlayabilecek mekanlar (habitatlar) tasarlamak”, geçmişini ve yakın ve gelecek vaat eden geleceğini eklemlemenin bir yolu olarak sentezler.
“İçinde yaşadığımız yaşam alanı, kim olduğumuzu oluşturur”diye ısrar etti Alejandro, kendi durumunda, -30 yaşında- ailesinin ilk üniversite öğrencisi olana kadar bu mantığın üstesinden gelmeyi büyük ölçüde başardığını kabul etmiyor.
İskender’in aile tarihi
“Ailemde profesyonel diye bir şey yoktu, biz alt-orta sınıftan geliyoruz. Annem taşralı bir kadın -burada kuzeyde domates soğan ekerler- diğer zamanlarda da ev hizmetlisiydi. Ama ne var ne yok? İhtiyaçlarımız vardı, özellikle de barınma. Annemin yaptığı tek kişilik bir odada yaşıyorduk ve daha sonra zamanla ve yedi ağabeyimin yardımıyla evi inşa etmeye başladı,” diye hatırlattı yepyeni mimar Télam.
O zamanlar küçükken annesi Emiliana’ya evinin neden diğerlerinden farklı göründüğünü ve onu yenileme olasılığı olup olmadığını sordu; buna cevap verdi “Bunun için bir mimara ödeme yapmalısın.” Şimdiye kadar kafasında yankılanan cümle buydu.
Bir süre önce, üniversitede elektromekanik okuyordum. Juana Azurduy Teknik Okulu motor parçalarının planlarını çizmeye başladı ve hatta son sınıf mezunları için tişört tasarladı.
Genç adam, “Gerçek şu ki, tasarlamayı ve planlamayı seviyordum, bunda her zaman mükemmeldim ve o anda anneme evin planlarını onun için çizmek istediğimi söylemek aklıma geldi,” diye hatırladı genç adam. .
Mimari için tercihiniz
Bu, 18 yaşındayken Ulusal Salta Üniversitesi’nde (UNSa) Sistem Analizi okurken oldu, ancak bundan “hoşlanmadığını” doğruladı ve bu yüzden nerede eğitim alacağını bulmaya başladı. Mimari.
Kendi ilinde ancak maddi gücünün yetmediği “özel bir kolejde” okuyabileceğini bu şekilde öğrenmiştir.
Sonra erkek kardeşlerinden birinin Buenos Aires eyaletinde yaşadığını düşündü, bu yüzden çalışmak ve okumak için seyahat etmeye karar verdi: “Çok küçük bir pansiyona taşındım, ama herkes başlarsa iyi,” dedi sağduyusuyla.
Büyük şehre vardığında, Kızıl Haç radyoloji okumak.
“Üç yıllık kısa bir derece yaptım, derecemi aldım ve Mimarlık derecemi karşılayabilmek için klinik tomografi konusunda uzmanlaştım. Unsam“, açıkladı.
Genç adam, bir mağazada tezgahtar olarak çalışırken, mimarlık dünyasına “tam olarak girmek” için tıbbı bıraktı.
“Bununla kirayı ödedim, yemek yedim, giyindim ve Progresar Programı bursuyla üniversite malzemelerini ödedim” diye açıkladı.
Çalışmalarının son aşamasına geldiğinde adını verdiği bitirme tez projesini hazırladı. “Habitat ve Alışkanlık”General Güemes’teki hayatı ve kolej ve kariyer deneyimiyle uyumlu.
“Çok aşağıdan geliyorum”
Télam’a “Ben çok aşağıdan geliyorum” diye tekrarlıyor ve ekliyor: “Kuzey kökenli olduğum için ben de kahverengiyim ve Buenos Aires’te kayıtlı değilmişim gibi hissettim. Bu yüzden daha çalışkan olmam gerekiyordu ki bana görünüşüme bakmıyorlarsa, yaptıklarıma baksınlar” dedi, stratejisinden son derece emindi.
Kendini tabi hissettiği belirli sosyal mesafe türlerinin ana hatlarını belirtmesine rağmen, aynı zamanda hocalarının her zaman yanında olduğunu ve fakülte içinde kendisine denk, akran bakışları bulduğunu da düşündü. “sessiz veya görünmez” bir çocuktan “dışa dönük” bir çocuğa dönüşmeyi başardı.
Çalışma alanında deneyim kazanmak için mimarlık stüdyolarında staj yaptıktan sonra, Türkiye’de ülke düzeyinde işlerden sorumlu bölge mimarlarına destek olarak Sosyal Kalkınma Bakanlığı’na bağlı Sosyo-Kentsel Bütünleşme Sekreterliği’ne katıldı. mahallenin gözdesi, uzun zamandır beklenen unvanına kavuştu.
Yepyeni mimarın hayalleri
“Artık asıl amacım annemin evini yeniden düzenlemek, evi hak ettiği gibi yapmak. Ben zaten var olan planı, oradakilerin çizimini ve tadilatlarını yaptım. Kafamda zaten ne yapacağımı biliyorum. istiyorum” dedi Montero, proje konusunda hevesliydi.
Ancak bunun yanında kısa vadede uymayı düşündüğü başka bir şey daha var: kendi mimarlık stüdyonuzu kurun Buenos Aires’in San Martín semtindeki Villa Lynch’teki Cuenca mahallesi için konut inşaatı tezinin projesini (“Habitat ve alışkanlık” projesi) nereden kopyalayacağını.
“Orada içinde yaşadığımız habitatın insanlarda nasıl alışkanlık, davranış ve adetler oluşturduğunu araştırıyorum. Mimari açıdan bakıldığında, mekanın bir analizini yapıp mimari ve kentle bütünleştirmemi sağlıyor. kamusal alanda yaşayan insanların sayısını ve çeşitliliğini içeren alanlar inşa etmenin bir yolu” diye açıkladı.
Ayrıca, “çevrenin sürdürülebilirliği göz önünde bulundurularak tasarlanmış, yeni hafif ve ucuz malzemelerle deneyler yapan; daha sürdürülebilir, erişilebilir evler ve metrekareyi optimize eden, tasarımı, alanların dağılımını ve yerli doğanın dahil edilmesini düşünen evler.” Hem Buenos Aires’in popüler mahalleleri, hem Salta hem de ülkenin herhangi bir ili için, diye bitirdi sözlerini.
Hayalleri hala bozulmamış ve hepsi gerçeğe yakın. Annesi için ilk evi hayal ettiği zamanki gibi.
