Kadın kullanıcıların hikayeleri Melchor Romero’da bulunan nöropsikiyatri hastanesi “Dr. Alejandro Korn”Buenos Aires’in La Plata semtindeki, oradaki yaşamlarını ve sürgün sürecini anlatan “Cross the Wall. Stories to get out of tımarhane” belgeselinin tam odasının galasıyla Gaumont sinemasına geldi. ruh sağlığı yasasına dayanmaktadır.
2011’den 2022’ye kadar hastanede yaşayan kahramanlardan biri olan 45 yaşındaki Lorena, Perşembe gecesi prömiyerden önce Télam’e “Bir daha asla akıl hastanesine gitme” dedi.
“Orada kilitli kalmak korkunç. Artık hastanede yaşamıyorum ama arkadaşlarımı ziyarete gidiyorum ve içki içiyoruz. Kirayı ödediğim hanımla yaşıyorum. Ev gerçekten güzel ve kendimi iyi hissediyorum.” şimdi iyi,” diye ekledi.
Hastane ekibi eşliğinde ortak bir evde yaşayan Lorena, dans etmeyi ve oyunculuk yapmayı çok sevdiğini ve flört ettiğini söyledi.
belgesel pHukuk ve Sosyal Araştırmalar Merkezi (CELS), Romero’da Kurumsuzlaştırma Hareketi (MDR) ve Latin Amerika Adalet ve Cinsiyet Ekibi tarafından hazırlanmıştır. (ELA), 2010 yılında çıkarılan 26.657 sayılı Ruh Sağlığı Kanunu’nun uygulanmasına yönelik çalışmalar kapsamında.
“Akıl sağlığı, bir akıl hastanesinin duvarlarının arkasında olan bir şey değildir, ancak tüm insanların başına gelebilir ve dinamik bir durumdur, bazen daha iyi bazen daha kötü olabiliriz, ancak her durumda hakkımız var. Yapım ekibinde yer alan CELS ruh sağlığı alanı koordinatörü Macarena Sabin Paz, “Onurlu bir ilgi görmek, hapsedilmemek ve hayatı arzularımıza göre yaşamak” dedi.
Saat 20.00’de sinemanın girişinde şimdiden çok sayıda seyirci salonun açılmasını bekliyordu. Bunların arasında Korn kullanıcıları ve Frente de Artistas del Borda üyeleri de bulunuyor.
Lorena seyircilere, “Hepinizin geldiği için çok mutlu ve gururlu olduğumu söylemek istiyorum. Sonunda akıl hastanesinden çıkabildim. Hepinizi çok seviyorum ve teşekkür ederim.” film.
İlk çekim, şehir merkezinden izole edilmiş engebeli bir arazinin ortasında yer alan hastane koğuşlarına giden ağaçlarla çevrili toprak yolu gösteriyor.
referanslar
hikayesi aracılığıyla Lorena, Norma ve Agustina, hapsedilmenin etkisi anlatılıyor Kadınların yaşamlarında ve çevrelerinde, bu gerçeği değiştirmek için disiplinler arası müdahaleye ek olarak.
Film, tiyatro, şarkı söyleme ve resim yapma gibi etkinliklere katılan, öğle yemeğini paylaşan, hastane dışında projelerini anlatan, doğum günlerini kutlayan; ve buna paralel olarak insan hakları lehine bir mantık değişikliği elde etmek için yapılan çalışmaları gösterir.
Télam’a, “Hastaneye girmek ve orada film çekmek zordu. Akıl hastanesindeki tüm zorlukların arkasında, her gün günlük bir yaşam sürmeye çalışan insanlar var” dedi. BM Kadına Yönelik Şiddete Son Vermek İçin Güven Fonu tarafından finanse edilen filmin yönetmenlerinden Fabio Vallarelli.
Ve ekledi: “Alt darbeye veya tımarhanenin en adisine başvurmadan, insanların erişebileceği bir belgesel yapmakla ilgileniyoruz.”
Filmde Buenos Aires şehrinde yaşayan Norma, bir duvar resminin parçası olmak ve arkadaşlarını ziyaret etmek için hastaneye dönerken görülüyor. Orada, hediyesi için mutlular: ailesiyle birlikte yaşıyor ve okulda okuyor.
Belgeseldeki kadın hastaneyi gezerken “Benim de onun gibi salyalarım akıyordu. Bana bir sürü ilaç verdiler. Burada başıma çok şey geldi. O kadar kötü yaşadım ki” diyor hastaneyi gezerken “yavaş yavaş kapanıyor.”
onun adına, yönetmen Mercedes Escusol “Fikir kolektif bir şey yapmaktı ve onların istediklerinden. Çekimlerden önce bir araya geldik, birkaç kez hastaneye gittik, motivasyonlarının ve ilgi alanlarının ne olduğunu gördük.”
Jenerik görünmeye başlar başlamaz, Lorena öne çıktı ve yine alkışlayan seyirciye bakarak duyguyla zıpladı, bir tiyatro oyuncusuna yakışır şekilde selamladı ve reverans yaparak onları şefkatli bir “Seni çok seviyorum” ile uğurladı.
Télam’a “Herkes beni tebrik etti, kendimi gerçekten iyi hissettim,” dedi ve oyuncak bebeği “Chuky”ye sarılarak sözlerini şöyle tamamladı: “Film bana çok güçlü göründü.”
Prömiyere katılanlar arasında Ruh Sağlığı Yasası’nın ortak yazarı ve İnsan Hakları Sekreterliği’nin Savunmasız Durumlardaki Grupların Korunması ulusal direktörü Leonardo Gorbacz da vardı.
“Bence çok iyi oldu çünkü ülke çapında birçok hastanede yapılan ve önyargılar nedeniyle uzun süre hapiste kalan insanların yaşamlarını ve onurlarını geri kazanmakla ilgili çalışmaları gösteriyor. hayatlarını, renklerini ve kahkahalarını kaybediyorlar ve işçilerin şevkine, sevgisine ve politikalarına dayanarak, farklı bir gelecek hayal etme olasılığını nasıl geri kazanıyorlar” dedi.
kapanış emri
1884 yılında kurulan Korn hastanesinde “kadınlar tam bir tecrit sistemi altındaydı ve şiddet ve insan hakları ihlallerinin kurbanıydılar” diyen CELS, 2014 yılında MDR ve İl Hafıza Komisyonu ile birlikte bir rapor sundu. toplu koruma ve “tecrit, aşırı kalabalık ve aşırı ilaç tedavisi ile 60 yıla kadar hastaneye yatış” bulundu; ve çok sayıda araştırılmamış ölüm”.
O zamandan beri, sığınma yerinin dönüştürülmesini desteklediler ve uzun süreli sektörlerin kapatılması ve toplumdaki bakım ve yaşam cihazlarının oluşturulması “hala eksik” uyarısında bulundular.
Sabin Paz, “Akıl hastanelerini kapatma mücadelesi aynı zamanda, diğer tarafta insanların olduğu yerlerde ne kadar yüksek duvarlar örüldüğünü hayatı boyunca doğal olarak gören ve kimsenin dikkatini çekmeyen tüm bir toplumun taahhüdünü ve desteğini gerektiriyor” dedi.
9 Ağustos’a kadar Gaumont’ta gösterilmeye devam edecek olan belgesel, 2-10 Eylül tarihleri arasında Buenos Aires eyaletinin Uluslararası Film Festivali kapsamında yer alacak.
