Lakers onu çalmaya hazırdı.
LeBron James topu geri verdi.
Lakers yuvarlanıyordu, Denver Nuggets paniğe kapılmıştı ve Ball Arena’daki Batı Konferansı finallerinin ilk maçı tepetaklak olmak üzereydi.
Sonra James aklını ya da bacaklarını ya da her ikisini de kaybetti.
İlham vermesi gereken coşkulu bir zaferle ödüllendirilmesi gereken yiğit bir çabaydı.
Bunun yerine, akıldan çıkmayacak acı verici bir başarısızlıktı.
Kalabalığın küfretmesine ve nefesinin kesilmesine neden olan bir geri dönüşte 21 sayılık farkı neredeyse aştıktan sonra Lakers, Salı gecesinin son dakikalarında en iyi oyuncusunun sırtına tırmandı… Lakers, bu sezon sonrası ilk kez bir delik açtı.
Nuggets’ın seri liderliği sadece bir maça sıfır, ancak bu, Lakers’ın önceki iki serisinin her birindeki ilk yol maçını kazanma modelini bozuyor.
Lakers forveti LeBron James, hızlı hücumda Nuggets forveti Aaron Gordon’u takım arkadaşı Anthony Davis’e pas atıyor.
(Wally Skalij / Haberler)
Bu yeni bölge. Bu garip bölge.
Nuggets’ın bu açılışın çoğuna nasıl hükmettiği göz önüne alındığında, bu rahatsız edici bir bölge. Nasıl bittiğine ve bunun ortasında kimin olduğuna bakılırsa, bu düpedüz korkutucu bir bölge.
45 saniye kala ve Lakers aradaki farkı üçe kapatırken, James topu ellerinde tuttu ve şut saatinde süreyi aldı ve hemen krikoyla kaldırdı. Önceki üç sayılık atışlarının ikisini de kaçırmasına rağmen, James seken bir üçlük fırlattı.
İki Nikola Jokic serbest atışından sonra, James topu tekrar eline aldığında Lakers, 18 saniye kala hala oyundaydı. Bu sefer, James tiksintiyle hareketsiz dururken Jokic’in onu elinden almasını izleyerek kaybetti.
James maçı 26 sayı ve 12 ribaund ile tamamladı ve gerilerde çoğunlukla iyiydi ama yine de sorular vardı.
Potaya gidip neredeyse kesin olarak faul yiyebilecek ve belki de bunu üç sayılık bir oyuna çevirebilecekken neden o üçlüğü bu kadar aceleyle aldı? Veya, bir treyde ısrar ettiyse, neden o şansı, örneğin ateşli Austin Reaves’e vermiyor?
O son ciroya gelince, o sadece yorgun ve dengesiz göründü ve insani bir hata yaptı.
Ancak bunlar, Lakers’ın Nuggets’ın ruhunu esasen öldürme şansına mal olan iki hataydı. Perşembe gecesi burada 2. Maçı oynayacaklar. Bu kaçanı çabucak unutmaları gerekecek.
Lakers koçu Darvin Ham, “Tanrıya şükür bu yedi maçın en iyisi ve NCAA turnuvası değil, biliyorsun,” dedi. “Dörde ilk var. İyi olacağız, güven bana.”
Ham’e, James’in o tedbirsiz atışıyla ilgili soru soruldu. Süper yıldızını şiddetle savundu.
Ham, “Yaptığı bir şutu kaç kez bilmiyorum,” dedi. “NBA tarihinde tüm zamanların en skorer isminden bahsediyoruz. Ona güvenim var. Her zaman tartışılabilir, tamam, bu şimdi atılacak doğru atış mı, ama vurursa, bu tartışmayı yapmıyoruz. Bu yüzden tüm oyuncularımın kendinden emin olmasını istiyorum ve o kesinlikle listenin başında kendinden emin ve ben de onun hislerine güveniyorum.”
Ham, James’in 16 şutundan fazlasını atmış olabileceğini ama şikayet etmediğini söyledi.
“Belirli şutları atmasını istediğimiz zamanlar oldu ve o bu şutları atmadı. Onu belirli bir yöne doğru zorlamaya ya da geç çifte takım yapmaya çalışıyorlarsa ya da her neyse, arka tarafta ya da altta daha iyi bir şey buluyoruz.” Ham dedi. “Tüm bu konularda kesinlikle güvenime sahip.”
Bu sezon sonrası boyunca, günaşırı programın sonunda 38 yaşındaki James’e zarar vereceği konuşuldu. Belki Salı gecesi bunun bir örneğiydi. Ya da belki de Denver’ın kolayca 30 sayılık galibiyetiyle sonuçlanabilecek amansız bir Nuggets atağı yüzünden genel olarak telaşa kapılmıştı.
Bu mil yüksekliğindeki şehirdeki oyunun çoğu için önemli olan rakım değil, tavırdı.
Lakers çoğunlukla nefessiz kaldı. Dörtte üçten fazla bir süre boyunca Ball Arena’yı süsleyen havadan korkutma taktiği tarafından değil – Tanrı aşkına faul çizgisinde 5.280 fit irtifa yazılıdır – ama Nuggets’ı süsleyen ağırlıklar tarafından ezildiler.
James, “Oyuna girmemiz yarım saatimizi aldı ve oyun hemen hemen buydu,” dedi. “İhbardan başlamamız gerektiğini anlamalıyız ve başlamak için ağzımıza yumruk attılar.”
İpler her yerdeydi. 34 sayı, 21 ribaund ve 14 asistle oynayan harika Jokic’i durduramadılar. 31 sayı atan korkusuz Jamal Murray’i yavaşlatamadılar. Ribaundları geride bıraktılar, boya alanından galip geldiler, ikinci şans sayılarında yetersiz kaldılar ve son dakikalarda önemli bir boşta top kaybettiler, bu da hızlı hücum, ally-oop smaçla sonuçlandı. Aaron Gordon tarafından.
Ham, “Ribaunt civarında cesetlerimizin olduğu ancak vücutlarına asla bir vücut koymadığımız veya gitmediğimiz, sadece topu kapmak için kasıtlı bir girişimde bulunduğumuz çok fazla eşya var” dedi.
Maç, üçüncü çeyreğin sonunda, Lakers geri dönüşe başlarken, Jokic’in Anthony Davis’in suratına 28 fitlik bir atış yaptığı anla simgelendi.
Hışırtı. Kükreme. inançsızlık.
Davis gülümsedi ve Jokic’e “Bunu gerçekten nasıl yaptın?” der gibi baktı.
Jokic omuz silkti ve “Hiçbir fikrim yok” dercesine kollarını açtı.
Nuggets bunu gerçekten yaptı mı? Peki Lakers bununla nasıl başa çıkacağını çözebilecek mi?
Görünüşe göre Lakers, dördüncü çeyrekte Rui Hachimura’yı Jokic’in üzerine koyup Davis’in Gordon’u korurken serbest kalmasına izin verdiğinde nihayet bazı cevaplar bulmuştu ve işe yaradı. Nuggets’ı sekiz farkla geride bıraktılar ve maçı 40 sayı ve 10 ribaund ile tamamlayan Davis, sonunda savunma özgürlüğüyle oynadı.
Jokic, dördüncü çeyrekte şut atamadı ve Lakers onları içeride domine etti ve bu, asırlarca sürecek bir zafer olacaktı…
Olmayana kadar.
James, “Sezon sonrasında bire indirmeniz veya 20 geride olmanız fark etmez, kaybederseniz kaybedersiniz,” dedi. “1-0’lar ve 2. Maça girerken çaresizlikle geri dönmeliyiz. Daha iyi oynamalıyız, daha iyi ribaund almalıyız.”
Lakers taraftarları, takımlarının pes etmediği için yüreklerini alabilirler. Ama bu seri sadece kalpten daha fazlasını konu alacak. Bu ısıyla ilgili ve sıcaklık sadece artacak.
Buradaki atmosfer o kadar boğucuydu ki, Jokic milli marş okunurken atış gömleğiyle kafasını sildi.
İlk yuhalamalar o kadar yüksekti ki, Lakers’ın takdim edildiğini duyamadınız.
Nuggets dağlarıyla övünebilir ama burada bir dağa tırmanmaya çalışıyorlar.
Lakers, önceki yedi sezon sonrası serisinde Nuggets ile oynadı ve hepsini kazandı. Lakers’ın o sırada Nuggets’a karşı rekoru 25-8’di.
Lakers onlardan tarihi korkuttu.
Ama sonunda, önemli değildi.
Son çeyrekte 11 sayı atan Reaves, “Her şeyin sonundaki ortak payda, ikinci yarıda çıkıp mücadele ettik ve kendimize bir şans verdik” dedi. “Asla kaybetmek istemem ama bu bir dizi olmasının bir nedeni var.”
Lakers’ın geride kaldığı bir seri.
Bir kralın tökezlemesi kadar tuhaf.
