Onunla ilgili her şey oybirliğiyle.
Beyzbol tarihinin en iyi oyuncusudur. Beyzbol tarihinin en iyi hücum gününü yaşadı. Dodgers tarihinin en iyi hücum sezonunu yaşıyor.
Ve Ulusal Lig'in en yüksek onuru söz konusu olduğunda artık tartışmaya gerek yok.
Shohei Ohtani oybirliğiyle en değerli oyuncu olmalı. Şüphesiz. İnkar edilemez. Aksini düşünen her seçmenin kimlik bilgileri incelenmelidir.
Ohtani, Perşembe öğleden sonra Miami'de büyük lig tarihinde bir sezonda 50 top çalma ve 50 top çalma sayısına ulaşan ilk oyuncu olarak zirve anını yaşadı. Ama önemli olan bunu sadece yaptığı değil, nasıl yaptığı, kritik anları ünlem işaretine dönüştürdüğüydü.
Tüm beyzbol dünyasının onun her vuruşuna odaklandığı bir flama yarışı oyununda üç home run, iki çalıntı üs ve 10 RBI ile 50-50'ye ulaştı! Ve evet, o salıncakta altıda altıya çıktı! Ve tesadüfen bu, Dodgers'ın art arda 12. kez play-off'a çıkmasını garantileyen bir galibiyetti!
Bu MVP'yi taçlandıran an değilse nedir?
Belirli bir smaçör asla kazanamadığı için Ohtani'nin kazanmaması gerektiği yönünde söylentiler var. Eleştirmenler, sıradan bir oyuncunun gerektirdiği becerilerin yalnızca yarısını kullanması gereken bir oyuncunun, en değerli sayılamayacağını öne sürdü.
Boston Red Sox'tan David Ortiz 2005'te 47 homers ve 148 RBI'ye sahipti ve kazanamadı. Sonraki sezon 54 homers ve 137 RBI'ye ulaştı ve yine de kazanamadı.
Onun tek kusuru mu? O bir DH'ydi.
İlk sezonda New York Yankees'in üçüncü kalecisi Alex Rodriguez, 48 homers ve 130 RBI ile kazandı. Sonraki sezon Minnesota'nın ilk kalecisi Justin Morneau, 34 homers ve 130 RBI ile kazandı. İkisi de Ortiz kadar etkili olmadı.
Tarihsel olarak seçmenler uzun süredir sadece vuran adamlarla alay ediyorlardı ve bu yıl özellikle yerel halkın Mets'in stoper Francisco Lindor'u seçmesi için baskı yaptığı New York'ta durum böyle oldu.
Shohei Ohtani gelmiş geçmiş en iyi Dodgers sezonunu mu yaşıyor? Haberler, yazar Jack Harris'i köşe yazarları Dylan Hernández ve Bill Plaschke ile yendi ve günümüzün tarihsel önemi hakkında konuştu.
Evet, hücumda harika oynadı, 30-30'luk kulübe katıldı ve beş sezon boyunca bunu başaran sadece üçüncü stoper oldu. Ve evet, savunma açısından ligdeki en iyi stoper olarak değerlendiriliyor. Bütün bunlar ve Mets'i joker kartlı play-off yarışına taşıyor.
Harika bir sezon ama… cidden mi?
Ohtani, beyzbol tarihinde hiç kimsenin eşleşmediği veya asla eşleştiremeyeceği bir şey yaptı; güçlü bir adamın gücünü bir kısa mesafe koşucusunun becerisiyle birleştirerek, oyunun asla kullanmadığı türden tam bir smaçör yarattı.
O bir DH değil, atanmış vurucu. O bir DH'dir, cehennem yetiştiricisi olarak adlandırılmıştır.
Max Muncy, Ohtani'nin Miami'deki CreditDepot Park'ta Dodgers'ın Marlins'e karşı kazandığı 20-4'lük zaferin ardından gazetecilere “Bu çılgınlık” dedi.
Mookie Betts sadece gülebildi.
“Yani… bu sadece komik. Bu inanılmaz” dedi. “Gerçekten bunu kelimelere dökemezsiniz, o yüzden arkanıza yaslanın ve izlemenin tadını çıkarın.”
Shohei Ohtani (17), Perşembe günü Miami Marlins'e karşı sezonun 50. serisini elde ettikten sonra Dodgers takım arkadaşları tarafından tebrik edildi.
(Wilfredo Lee / Associated Press)
Miguel Rojas da aynı duyguyu yaşadı ve tam tersi bir tepki gösterdi.
“Dürüst olmak gerekirse neredeyse ağlıyordum, çünkü her gün şahit olduğumuz perde arkasında yaşananlar nedeniyle çok fazla duygu vardı” dedi. “Yani oldukça güzel bir an.”
Takım arkadaşlarınızın gülse mi ağlasa mı bilemediği kadar sıra dışı olduğunuz bir yaz mı? Artık bu bir MVP sezonu.
Tam açıklama: Bu gerçekleştiğinde 50. home run'u görmedim. Televizyonum kapalıydı. Ohtani ilk atışta 50. kalesini çaldı, altıncı atışta 49. vuruşunu yaptı, Dodgers 9-3 öndeydi ve tarihi sayı vuruşunu Dodger Stadyumu'nda bu hafta sonuna saklayacağını düşündüm. En azından Marlin'ler ona teklif yapmayı bırakacaktı, değil mi?
İzlemeyi bıraktım. Kısa bir süre sonra telefonum patladığında, günlük mucize olan Shohei Ohtani'yi kayda geçirecek kadar şanslı olan gazeteciler için ilk kuralı hatırladım.
İzlemeyi asla bırakamazsınız.
Yedinci atışta 50. vuruşunu, herkesin vuruş sanatını takdir etmesine neden olan ters alan şutuyla vurdu.
“Bu durumda, tarihin kıyısında olduğunu bilerek, bir şekilde sahanın içinde kalarak, sol merkeze doğru bir çizgide vurmalı ve fazla büyümeye çalışmamalı; biliyorsunuz, bir gol atmayı düşünüyor.” Muncy, koşuyor ve bir kaydırıcının aşağı ve uzağa doğru diğer yöndeki bir çizgi üzerinde 181 mil hızla vuruyor, dedi. “İnanılmaz.”
Ohtani, ilk bahar maçında hedef aldığı andan itibaren, 40-40'lık skorla kulübe maç kazandıran bir grand slam ile girdiği andan, köpeği Decoy'un mükemmel bir ilk atış yapmasının ardından bobblehead gecesinde hedefine dönmesine kadar tüm sezon boyunca inanılmazdı.
En ağır baskılarla örtülmüş en büyük beklentilerin ortasında, her büyük anda başarılı oldu.
O kadar çok ilgiyle uğraşmak zorunda kaldı ki Dodgers, basın kutusunu tüm medyaya uyacak şekilde yeniden düzenlemek zorunda kaldı. Uzun süredir tercümanlık yapan Ippei Mizuhara'nın 16 milyon dolarlık hırsızlığıyla uğraşmak zorunda kaldı. Kargaşaya neden olan her hareketle, hatta takım arkadaşlarını engelleyen inanılmaz oyun öncesi trafik sıkışıklığına neden olan bobblehead gecesiyle bile uğraşmak zorunda kaldı.
O kadar çok şeyle uğraştı ki, yine de uğraşmaya, uğraşmaya ve uğraşmaya devam ediyor.
Yönetici Dave Roberts, “Buna bir anlam veremiyorum ve bu esrarengiz” dedi. “Demek istediğim, onun özel bir şeyler yapabileceğini umduğumuz bir avuç şey var, bir beklenti var ve o bunu başarıyor. Bu gerçekten esrarengiz bir durum.”
Sakatlıklar ve talihsizliklerle dolu bir sezonda Ohtani'nin vuruşu ve ruhu, kendisi eldiven giymese bile bu takımı taşıdı.
Dodgers o olmasaydı ligi kazanamazdı. Dodgers onsuz play-off'lara çıkamayabilirdi. Üç maçı kaçırdı, diğer 150 maçta da önemli bir performans sergiledi ve en cömert tahminleri bile aştı.
Cuma günü evinde karşılandığında ona eşlik edecek bir ilahi arayan Dodgers taraftarlarının artık bir tane var. Bu kasabanın yalnızca en iyilere ve en sevilenlere ayırdığı bir ilahi. Kobe Bryant bunu bir kez duymuştu. Shohei Ohtani şimdi duyacak.
Bu konuda 50-50'lik bir şey yok. Tam bir %100.
“MVP! MVP! MVP!”
Beyzbol tarihinin en iyi oyuncusudur. Beyzbol tarihinin en iyi hücum gününü yaşadı. Dodgers tarihinin en iyi hücum sezonunu yaşıyor.
Ve Ulusal Lig'in en yüksek onuru söz konusu olduğunda artık tartışmaya gerek yok.
Shohei Ohtani oybirliğiyle en değerli oyuncu olmalı. Şüphesiz. İnkar edilemez. Aksini düşünen her seçmenin kimlik bilgileri incelenmelidir.
Ohtani, Perşembe öğleden sonra Miami'de büyük lig tarihinde bir sezonda 50 top çalma ve 50 top çalma sayısına ulaşan ilk oyuncu olarak zirve anını yaşadı. Ama önemli olan bunu sadece yaptığı değil, nasıl yaptığı, kritik anları ünlem işaretine dönüştürdüğüydü.
Tüm beyzbol dünyasının onun her vuruşuna odaklandığı bir flama yarışı oyununda üç home run, iki çalıntı üs ve 10 RBI ile 50-50'ye ulaştı! Ve evet, o salıncakta altıda altıya çıktı! Ve tesadüfen bu, Dodgers'ın art arda 12. kez play-off'a çıkmasını garantileyen bir galibiyetti!
Bu MVP'yi taçlandıran an değilse nedir?
Belirli bir smaçör asla kazanamadığı için Ohtani'nin kazanmaması gerektiği yönünde söylentiler var. Eleştirmenler, sıradan bir oyuncunun gerektirdiği becerilerin yalnızca yarısını kullanması gereken bir oyuncunun, en değerli sayılamayacağını öne sürdü.
Boston Red Sox'tan David Ortiz 2005'te 47 homers ve 148 RBI'ye sahipti ve kazanamadı. Sonraki sezon 54 homers ve 137 RBI'ye ulaştı ve yine de kazanamadı.
Onun tek kusuru mu? O bir DH'ydi.
İlk sezonda New York Yankees'in üçüncü kalecisi Alex Rodriguez, 48 homers ve 130 RBI ile kazandı. Sonraki sezon Minnesota'nın ilk kalecisi Justin Morneau, 34 homers ve 130 RBI ile kazandı. İkisi de Ortiz kadar etkili olmadı.
Tarihsel olarak seçmenler uzun süredir sadece vuran adamlarla alay ediyorlardı ve bu yıl özellikle yerel halkın Mets'in stoper Francisco Lindor'u seçmesi için baskı yaptığı New York'ta durum böyle oldu.
Shohei Ohtani gelmiş geçmiş en iyi Dodgers sezonunu mu yaşıyor? Haberler, yazar Jack Harris'i köşe yazarları Dylan Hernández ve Bill Plaschke ile yendi ve günümüzün tarihsel önemi hakkında konuştu.
Evet, hücumda harika oynadı, 30-30'luk kulübe katıldı ve beş sezon boyunca bunu başaran sadece üçüncü stoper oldu. Ve evet, savunma açısından ligdeki en iyi stoper olarak değerlendiriliyor. Bütün bunlar ve Mets'i joker kartlı play-off yarışına taşıyor.
Harika bir sezon ama… cidden mi?
Ohtani, beyzbol tarihinde hiç kimsenin eşleşmediği veya asla eşleştiremeyeceği bir şey yaptı; güçlü bir adamın gücünü bir kısa mesafe koşucusunun becerisiyle birleştirerek, oyunun asla kullanmadığı türden tam bir smaçör yarattı.
O bir DH değil, atanmış vurucu. O bir DH'dir, cehennem yetiştiricisi olarak adlandırılmıştır.
Max Muncy, Ohtani'nin Miami'deki CreditDepot Park'ta Dodgers'ın Marlins'e karşı kazandığı 20-4'lük zaferin ardından gazetecilere “Bu çılgınlık” dedi.
Mookie Betts sadece gülebildi.
“Yani… bu sadece komik. Bu inanılmaz” dedi. “Gerçekten bunu kelimelere dökemezsiniz, o yüzden arkanıza yaslanın ve izlemenin tadını çıkarın.”
Shohei Ohtani (17), Perşembe günü Miami Marlins'e karşı sezonun 50. serisini elde ettikten sonra Dodgers takım arkadaşları tarafından tebrik edildi.
(Wilfredo Lee / Associated Press)
Miguel Rojas da aynı duyguyu yaşadı ve tam tersi bir tepki gösterdi.
“Dürüst olmak gerekirse neredeyse ağlıyordum, çünkü her gün şahit olduğumuz perde arkasında yaşananlar nedeniyle çok fazla duygu vardı” dedi. “Yani oldukça güzel bir an.”
Takım arkadaşlarınızın gülse mi ağlasa mı bilemediği kadar sıra dışı olduğunuz bir yaz mı? Artık bu bir MVP sezonu.
Tam açıklama: Bu gerçekleştiğinde 50. home run'u görmedim. Televizyonum kapalıydı. Ohtani ilk atışta 50. kalesini çaldı, altıncı atışta 49. vuruşunu yaptı, Dodgers 9-3 öndeydi ve tarihi sayı vuruşunu Dodger Stadyumu'nda bu hafta sonuna saklayacağını düşündüm. En azından Marlin'ler ona teklif yapmayı bırakacaktı, değil mi?
İzlemeyi bıraktım. Kısa bir süre sonra telefonum patladığında, günlük mucize olan Shohei Ohtani'yi kayda geçirecek kadar şanslı olan gazeteciler için ilk kuralı hatırladım.
İzlemeyi asla bırakamazsınız.
Yedinci atışta 50. vuruşunu, herkesin vuruş sanatını takdir etmesine neden olan ters alan şutuyla vurdu.
“Bu durumda, tarihin kıyısında olduğunu bilerek, bir şekilde sahanın içinde kalarak, sol merkeze doğru bir çizgide vurmalı ve fazla büyümeye çalışmamalı; biliyorsunuz, bir gol atmayı düşünüyor.” Muncy, koşuyor ve bir kaydırıcının aşağı ve uzağa doğru diğer yöndeki bir çizgi üzerinde 181 mil hızla vuruyor, dedi. “İnanılmaz.”
Ohtani, ilk bahar maçında hedef aldığı andan itibaren, 40-40'lık skorla kulübe maç kazandıran bir grand slam ile girdiği andan, köpeği Decoy'un mükemmel bir ilk atış yapmasının ardından bobblehead gecesinde hedefine dönmesine kadar tüm sezon boyunca inanılmazdı.
En ağır baskılarla örtülmüş en büyük beklentilerin ortasında, her büyük anda başarılı oldu.
O kadar çok ilgiyle uğraşmak zorunda kaldı ki Dodgers, basın kutusunu tüm medyaya uyacak şekilde yeniden düzenlemek zorunda kaldı. Uzun süredir tercümanlık yapan Ippei Mizuhara'nın 16 milyon dolarlık hırsızlığıyla uğraşmak zorunda kaldı. Kargaşaya neden olan her hareketle, hatta takım arkadaşlarını engelleyen inanılmaz oyun öncesi trafik sıkışıklığına neden olan bobblehead gecesiyle bile uğraşmak zorunda kaldı.
O kadar çok şeyle uğraştı ki, yine de uğraşmaya, uğraşmaya ve uğraşmaya devam ediyor.
Yönetici Dave Roberts, “Buna bir anlam veremiyorum ve bu esrarengiz” dedi. “Demek istediğim, onun özel bir şeyler yapabileceğini umduğumuz bir avuç şey var, bir beklenti var ve o bunu başarıyor. Bu gerçekten esrarengiz bir durum.”
Sakatlıklar ve talihsizliklerle dolu bir sezonda Ohtani'nin vuruşu ve ruhu, kendisi eldiven giymese bile bu takımı taşıdı.
Dodgers o olmasaydı ligi kazanamazdı. Dodgers onsuz play-off'lara çıkamayabilirdi. Üç maçı kaçırdı, diğer 150 maçta da önemli bir performans sergiledi ve en cömert tahminleri bile aştı.
Cuma günü evinde karşılandığında ona eşlik edecek bir ilahi arayan Dodgers taraftarlarının artık bir tane var. Bu kasabanın yalnızca en iyilere ve en sevilenlere ayırdığı bir ilahi. Kobe Bryant bunu bir kez duymuştu. Shohei Ohtani şimdi duyacak.
Bu konuda 50-50'lik bir şey yok. Tam bir %100.
“MVP! MVP! MVP!”